Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych
Żołnierze wyklęci – niezłomni
3 lutego 2011 roku Sejm RP uchwalił ustawę, na mocy której 1 marca stał się Narodowym Dniem Pamięci Żołnierzy Wyklętych. Nie jest to przypadkowa data. Dlaczego? Aby odpowiedzieć sobie na to pytanie należy zastanowić się kim byli żołnierze wyklęci.
Wielu młodych ludzi kojarzy kształt dzisiejszej Polski z zakończeniem II wojny światowej. Mimo że w 1945 r. walki na frontach wojny ustały, nie skończyła się wojna o polityczny „wygląd” naszej ojczyzny. Sfałszowane referendum i wybory do sejmu sprawiły, że władze w Polsce objęli komuniści, a ich decyzje zależne były od władz ZSRR. To właśnie w tym czasie znalazło się wielu patriotów, którzy nadal walczyli w obronie Polski.
Dla nich nasz kraj nie odzyskał niepodległości. W końcu utraciliśmy wiele terenów, które zostały włączone do ZSRR, a rząd zależny był od Stalina. Dlatego wielu Polaków przystąpiło do opozycji niepodległościowej, która musiała działać w konspiracji.
Działali oni w różny sposób – od akcji zbrojnych, poprzez propagandę, naukę młodzieży, która miała sprzeciwiać się komunistom i ówczesnej rzeczywistości w Polsce, aż po dawanie schronienia żołnierzom, dbanie o ich wyżywienie.
Skąd nazwa „wyklęci”? Otóż władze komunistyczne usilnie walczyły z opozycją, wielu tych, którzy sprzeciwiali się ówczesnej władzy zginęło. Przez długie lata nie mówiło się o tych, którzy walczyli o suwerenność naszego kraju, a jeśli już, to przedstawiano ich jako bandytów.
Data święta, dnia pamięci o tych, którzy nie ustali w boju o dobro Polski, przypada na dzień śmierci Łukasza Cieplińskiego, który wraz z towarzyszami z ostatniego ogólnopolskiego kierownictwa konspiracji, został skazany przez władze komunistyczne na śmierć strzałem w tył głowy. Wyrok wykonano 1 marca 1951r..